ในโองการหนึ่งของคัมภีร์อัลกุรอาน อัลลอฮ์ทรงเชิญชวนบ่าวของพระองค์ให้พิจารณาเกี่ยวกับภูเขา:
“และต่อภูเขาทั้งหลาย – ว่ามันถูกตั้งขึ้นอย่างไร”
(ซูเราะฮ์ อัลฆอชียะฮ์: 19)
คำถามที่ผู้ไม่เชื่อพระเจ้าควรตอบเมื่อพิจารณาเรื่องนี้คือ:
ภูเขาขนาดมหึมาบนโลกนี้สามารถเกิดขึ้นได้เพียงจากสูตรและกฎฟิสิกส์บนกระดาษเท่านั้นหรือไม่? แล้ววัตถุดิบที่ใช้สร้างภูเขาจำนวนมหาศาลเหล่านี้มาจากที่ใดกันแน่?
หากจักรวาลเป็นเพียงผลลัพธ์ของความบังเอิญและอยู่ภายใต้กฎฟิสิกส์ตามที่พวกไม่เชื่อพระเจ้ากล่าวไว้ จักรวาลก็ควรมีขนาดเล็กกว่านี้มาก และคงไม่มีภูเขาขนาดใหญ่เช่นนี้เลย
ความยิ่งใหญ่ของภูเขาและความกว้างใหญ่ของจักรวาลนั้นเองคือหลักฐานที่ชัดเจนถึงการมีอยู่ของพระผู้สร้าง
หากจักรวาลเป็นผลของความบังเอิญจริง มันคงไม่สามารถมีขนาดใหญ่โตเช่นนี้ และจะไม่มีการรวมตัวของมวลสารขนาดใหญ่เช่นภูเขาได้เลย
เช่นเดียวกับโรงงาน — ยิ่งมีขนาดเล็ก การบริหารจัดการก็ยิ่งอ่อนแอ แต่ยิ่งมีขนาดใหญ่และพัฒนา การบริหารก็ยิ่งเข้มแข็งขึ้น
ดังนั้นเราจะสามารถกล่าวได้อย่างไรว่า จักรวาลอันยิ่งใหญ่และเป็นระเบียบนี้เป็นเพียงผลของ “ความบังเอิญ”?
บัดนี้เรามาดูความหมายทางวิทยาศาสตร์ของโองการนี้กันเถิด
ในโองการนี้ใช้คำว่า “ถูกตั้งขึ้น” (نُصِبَتْ / nushibat) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าภูเขาไม่ได้เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติหรือโดยลม แต่เกิดจากการเคลื่อนตัวและการชนกันของชั้นเปลือกโลก จนทำให้ภูเขาถูก “ตั้งขึ้น” จากใต้พื้นดินตามที่อัลกุรอานกล่าวไว้
จงสังเกตโองการถัดไปด้วยว่า:
“และต่อแผ่นดิน – ว่ามันถูกแผ่ออกอย่างไร”
(ซูเราะฮ์ อัลฆอชียะฮ์: 20)
คำว่า “ถูกแผ่ออก” จากมุมมองทางวิทยาศาสตร์ หมายถึงการที่ชั้นเปลือกโลกเคลื่อนที่ในทิศทางตรงข้ามกันหลังจากภูเขาถูกสร้างขึ้น ทั้งสองปรากฏการณ์ — การตั้งขึ้นของภูเขาและการแผ่ขยายของแผ่นดิน — มีความเกี่ยวพันกันอย่างใกล้ชิด ไม่ใช่สิ่งที่แยกจากกัน
หากอัลกุรอานไม่มีเนื้อหาทางวิทยาศาสตร์ มันอาจจะใช้คำว่า “เกิดขึ้น” หรือ “ถูกสร้างขึ้น” แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้น อัลกุรอานกลับใช้คำที่มีความหมายทางวิทยาศาสตร์อย่างแม่นยำ เช่น “ถูกตั้งขึ้น” และ “ถูกแผ่ออก” ซึ่งเป็นหลักฐานถึงความมหัศจรรย์ทางวิทยาศาสตร์ของพระคัมภีร์
ภาพประกอบด้านล่างแสดงให้เห็นกระบวนการเกิดภูเขา: หลังจากที่ชั้นเปลือกโลกสองชั้นชนกัน ภูเขาจะถูกดันขึ้นจากภายในแผ่นดิน และตามที่อัลกุรอานกล่าวไว้ หลังจากภูเขาถูกสร้างขึ้นแล้ว แผ่นดินจะ “แผ่ออก” ซึ่งหมายถึงการเคลื่อนที่ของชั้นเปลือกโลกในทิศทางตรงข้าม
นี่คือหลักฐานอันชัดเจนของความมหัศจรรย์ทางวิทยาศาสตร์ในอัลกุรอาน
ใส่ความเห็น