In een van de verzen van de Edele Koran nodigt Allah Zijn dienaren uit om na te denken over de bergen:
“En naar de bergen – hoe zij zijn opgericht.”
(Soerah Al-Ghaashiyah: 19)
De vragen die atheïsten zichzelf moeten stellen bij deze overdenking zijn de volgende:
Is het mogelijk dat de enorme bergen op aarde slechts het resultaat zijn van enkele formules en natuurwetten op papier? Waar kwamen de oorspronkelijke materialen vandaan om al deze bergen te vormen?
Als het universum slechts een toevallig product was, dat enkel gehoorzaamt aan natuurkundige wetten zoals atheïsten beweren, dan zou het universum veel kleiner zijn en zouden zulke reusachtige bergen niet bestaan.
De grootsheid van de bergen en de uitgestrektheid van het universum zijn op zichzelf een duidelijk bewijs van het bestaan van de Schepper.
Als de wereld het resultaat van toeval was, zou zij kleiner zijn en minder massa’s van materie zoals bergen bevatten.
Het is zoals een fabriek: hoe kleiner ze is, hoe zwakker het management; maar hoe groter en meer ontwikkeld, des te sterker de leiding erachter.
Niemand zou zeggen dat een grote, goed georganiseerde fabriek zonder manager kan bestaan en dat deze enkel dankzij “de werkregels van de arbeiders” toevallig zo ontwikkeld is geraakt.
Hoe kan men dan beweren dat het immense, geordende universum slechts een toevallig verschijnsel is?
Laten we nu de wetenschappelijke betekenis van het vers bekijken.
In dit vers wordt het woord “nushibat” (opgericht) gebruikt, wat aangeeft dat geen enkele berg geleidelijk of spontaan is ontstaan.
Alle bergen zijn ontstaan door de beweging en botsing van aardlagen, waardoor zij plotseling uit het binnenste van de aarde zijn “opgericht”, precies zoals de Koran beschrijft.
Let ook op het volgende vers:
“En naar de aarde – hoe zij is uitgespreid.”
(Soerah Al-Ghaashiyah: 20)
Het woord “uitgespreid” verwijst, vanuit wetenschappelijk oogpunt, naar de beweging van de aardlagen in tegengestelde richtingen nadat de bergen waren gevormd.
Deze twee wetenschappelijke verschijnselen – het oprichten van de bergen en het uitspreiden van de aarde – zijn nauw met elkaar verbonden en niet van elkaar te scheiden.
Als de Koran geen wetenschappelijke kennis bevatte, zou hij woorden gebruiken als “geschapen” of “gevormd”.
Maar in plaats daarvan gebruikt hij uiterst precieze termen als “opgericht” en “uitgespreid”, wat een duidelijk bewijs is van het wetenschappelijke wonder van de Koran.
De onderstaande afbeelding toont hoe een berg wordt gevormd: na de botsing van twee aardlagen wordt een berg uit het binnenste van de aarde omhooggeduwd.
Daarna, zoals het volgende vers vermeldt, wordt de aarde “uitgespreid” – wat betekent dat de lagen zich in tegenovergestelde richtingen bewegen.
Dit is een krachtig bewijs van het wetenschappelijke wonder van de Koran.
Geef een reactie